Yalnızım Şiiri - Gülseren Çobanoğlu

Yağmur yağsa da yalnızım,
Güneş açsa da yalnızım,
Kader bana gülse de yalnızım,
Keder beni bulsa da yalnızım.
Bir ev dolusu insandık
Birer, birer azaldık
Her birimiz bir yere dağıldık
Buymuş alın yazım, işte ben yalnızım
Gezsem de yalnızım,
Yemek yesem de yalnızım,
Uyusam da yalnızım,
Buymuş alın yazım, işte ben yalnızım.
Kuşlar ötse de, güneş batsa da yalnızım.
Kalabalıkta yalnızlığı yaşar mısın
Yalnızlığı görsen kaçar mısın
Kaçılmıyor, kaçılmıyor, ben yalnızım.
Yalnızlık tarif edilmezmiş,
Yaşanırsa bilinirmiş,
Yalnız yaşayan sevilmezmiş,
Yalnızlığa terk edilirmiş.
İnsan dostlarıyla yalnızlıktan kurtulur
Dost dediğin iyi günün görür,
Kara günde dostlar nerdedir
Buymuş alın yazım işte ben yalnızım.
Kuruyan dallarda kuşlar ötmüyor,
Ağaçlar gün olup yaprakla doluyor
Yeşeren dallardaki kuşlar yalnızlığımı gideremiyor
Buymuş alın yazım işte ben yalnızım
Kalabalığı görünce içim burulur,
İçine girsem sade benim hatırım sorulur
Bilmeyenler ev halkını sorarlar
İşte o sözler benim yüreğim paralar
Ocakta yemek pişmesin yalnızım
Kimse salıma girmesin yalnızım
Cenazem kalabalık olsa da taputta yalnızım
Mezar taşıma yazılsın YALNIZIM