Yalnızım... Şiiri - Hüseyin Yanmaz

unutuldum
hani gençliğim nerde!

arda kalanlar yetim ve öksüz
ben umut türküsü söylerken
karanlık çöker üzerime
suya düşer umutlarım.

güneşe seslenirim vurur tepeden
dayanmaz gönlüm beklerim yolunu
gün karanlığı çökmeden
başıma yıkıldı dünyam
gizledim ben acılarımı.

yanar
dudaklarım
adını anarken.

dalarım hayallerine
kan damlar gözlerimde
içimde birikir hüzünlerim
umut olur yüreğime.

şimdi gözlerde hasret süzülür
boğuşurum hayallerimle öfke duydum hayata
sırtım dönük umutlarıma
dağlar bana öfkeli
dostum değildi ne güneş nede ay
kala kaldım yalnızlığımla...
Hüseyin YANMAZ
19/02/2012