Yine deniz kenerında gecenin bir karanlığında yalnızım
Yine vuruldum kalbimden yine çaldılar ruhumu
Ama ben yalnızım
Rüzgar vuruyor sensizlikle tenime,deniz çöküyor bedenime
Herşey anlamsız kalbim çaresiz,gecenin bu karanlığında yalnızım
Bekliyorum yarim seni,seni sensiz yaşamak zor geliyor bana
Kızkulesinin ışıkları kalbimi kabartıyor,yakıyor sensizlik içimi
Sen gittin ben yalnızım
Zaman geçmek bilmiyor,yağmur taneleri seni sayıklıyor
Soruyor martılar seni,ama ben yalnızım
Kimse anlamaz derdimi,bilmezler içimdeki seni
Seni sensiz yaşamak deli ediyor beni
Ama ben yalnızım
Yalnızlık kentinde seni ararım
Kayıt Tarihi : 16.10.2011 21:59:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ümit Zafer Bağcı](https://www.antoloji.com/i/siir/2011/10/16/yalnizim-310.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!