Yalnızım Şiiri - Kudret Kırbıyık

dokunuyorum karanlıkta yokluğuna
yapraklar düşerken dallarda,
kül rengi sonbaharda
tenimdeki metalik soğukluk
sensizliğin hediyesi bana..

şehrin saldırgan caddelerinde
gölgemi arıyorum
mavi gökyüzü sokulurken
zamanın akrepleriyle
içten içe çürüyorum..

güneş batıyor
turuncuya dönüşen kumsalda yürüyorum
sihirli duygularım taşıyor
sır dolu kapılardan
yalnızlık dostum olmuş üşüyorum..

zifiri karanlık rıhtımlarda
umarsız,iskele arayan gemiler
alelade umutlarım arasında,
deliren dalgalar gibi şuursuzca
bitiyor yıllar,geçiyor seneler..

hıçkırıklarım,umarsız kurşun gibi
yırtarken akşamları
hayatın nefesini hissetmiştim ensemde
sayarken dakikaları
yalanlar aleminde..

her gece ırzına geçilen
aşkların inadına
gönülden,seni seviyorum
ama küfrengi aşkımı
yüreğimin 7 kat dibine gömüyorum........