Yalnızım Şiiri - Kasım Erkut Gökgül

Yalnızım…
Sığamıyorum yeryüzüne
Çıksam gökyüzüne
Dar gelir nefesime…
Saatlerce gezerim caddelerde
Yabancı simalar arasında
Bir umut içimde
Seni görme hevesiyle…
Tüm yıldızları sayarım gecelerce
Sabaha kadar oturur
Güneşin doğmasını beklerim
Güneşi görme hevesiyle
Ellerimi açarım gökyüzüne…

Yalnızım…
Duvarlar geliyor üzerime
Ağır ağır ilerliyor hayat
İnadıma duruyor zaman
Zincirlerimi kırmak istiyorum
Debelendikçe dibe batıyorum
Yalnızlık hapsediyor beni…