Yalnızım Şiiri - Caner Can Köksal

Yalnızım... ( Biz 2 Kişiyiz.. )
Yalnızım...

Milyonlarca Yıldızların arasındakı bir yıldız kadar...

Sabahları sıkışık minibüsteki uykusuz genç kadar...

Bir defterın en ortasındaki tek sayfa kadar Yalnızım....

Ben aslında Bir çok kişinin içinde ...

o Kalabalıkta sıkışırcasına..

Tek başına yapayalnızım...

Neden yalnızsın diye sor kendine dediler geçenlerde...

Sordum...!!!

Yalnızım işte dedi...

Ve BAŞLADI anlatmaya...

Bu kadar sahte sevgi varken...

Seviyorum deyipte 3 gün sonra vazgecenler varken..

Yalan dolan almış başına kolkola giderken...

Bu kadar millet severken ve sevilirken bu haldeykenn...

Ve ben kendımden bile korkarken...

Sen diyorsun ki Neden yalnızsın...

Yalnızım işte...

Evet ben neden yalnızım...

Hani demişler ya eskilerde atalar...

Herkes okuyacakta kim hamal ? kim işçi olacak...

O misal işte Siz sevin sevilin ...

Yani siz okuyun doktor , mühendis ,öğretmen olun..!!!

Ben hamallığa , işçiliğe YANİİ Yalnızlığa varım ...

Kaybecek korkusu olmadan yalnızım ....

Ben mutluyum aslında böyle ...

Kimi zaman dilimden düşmesede yalnızlık...

Alıştık Biz birbirimize...

Onu terk edemem ! edemem ben...!!!

Şimdi seveceksin , belkide delicesine...

Biraz acı , biraz hüzün , Belki biraz da Mutluluk...

Ama olmadıgında kapısını çalamam tekrar ben Yalnızlığımın...

Ne o !! Ne de Ben kaldıramaYız ....

Yalnız değilim aslında ben ...

Biz iki kişiyiz...

Yalnızlığım ve Ben... (YALNIZIM) !!!!

Caner Can KÖKSAL 07.03.2012 00.34