Yalnızım Şiiri - Ahmet Kelebek

İstikbal vadeden bu kent beni kendine çekti,
Çok yalnızım burada,
Kendimi adamaya geldim bu yolda,
Anadolu’nun ıssız bucaksız yerinden,
Dağını taşını aşaraktan bu kente geldim,
Kendimi burada çok yalnız hissediyorum,
Üç milyonluk şehirde insan yalnız olurmu,
İşte ben yalnızım.
İçinde; çölde yarini kaybetmiş biri gibi,
Hep ana, baba,kardaş ve arkadaş arıyorum,
Bir arkadaş görsem dünyamı unutuyorum,
Ondan ayrılınca sanki karanlık dünyadayım,
Ana,baba,kardaş ve arkadaş sevgisini burada anladım,
Herkes gününü gün ederken,
Ben bir köşede yalnızlığımı derslerimle paylaşıyorum,
Yalnızım fakat inançlıyım,
Geleceğin mutluluğu ile kendimi avutuyorum.