Yalnızım Şiiri - Yusuf Cantürk

Y A L N I Z I M

Her gün kur’an okumak isterim senin ruhuna,

Söz de vermiştim bunun için kendi, kendime.

Sekiz aydır tutmuş oldum sözümü, bakacağım duruma,!

Sabır ve güç versin Ulu tanrım, gerek yok ki yoruma.

Üzüntüden gözlerime inince kalın bir perde,

Ameliyat ettiler, herkesçe bilinen yerde.

Birlikteydik seninle, her zaman, sevinç ve kederde.

Yalnız kaldım artık, evimizde, her yerde.

Sağlıklı yaşamak ister insan, herhangi bir yaşta,

Çorba içmek istesem küçük bir tasta,

Yazık ki sunan yok, yalnızım ve de hasta.

Korku ve endişe, hem yürekte, hem de başta.

Sığınırım Tanrıya, başka kimsem yok,

Üzülme diyen, öğüt veren, hem de pek çok.

Yalnızlık duygusu, hele, yaş ileri ise.

Geri kalan erkek ise, nasıl kapılmasın yeise.

Duyguları birer, birer kağıtlara dökerim,

Yumakları, yalnızlıktan, teker, teker sökerim.

Ben, ben değilim ki, zavallı bedende!

Hem sen de varsın, duygularda, kederde.

Baş dönmesi ile götürdüler acile, bulgular normal dediler,

Bana yadigar kaldı suskunlukla yalnızlık senden,

Artık, korku ve endişe ârâzım oldu, biliyorum, neden?

Yüreğim ağzımda olsa da ne gelir ki elden.

Yusuf Cantürk(E.Hv.Kur.Alb.)