Yalnızım Şiiri - Semiha Çelikkol

Kaybederken ömrüm
Günlerimi
Bir avuç mucizeyi
Bekler gönlüm
Sakin sessiz
Odamda
Duvarlar gelirken
Üstüme
Yanlızlığımın ortasında
Yavru ceylan gibi
Korkmaktayım
Çilemin düğüm gibi
Boğazıma takıldığı
Bu geceler de
Ben yavaş yavaş
Solmaktayım

İnsanları düşürüyorum
Aklıma
Dostlarımı
Düşmanlarımı
Sakince siniyorum
Gözlerimden
Akan yaşlar
Izdırap tohumları
Yanlız kalbin
Çarpıntısı
Bir başka yakıyor
Canımı
Sevgisiz
Uçurumun kenarında
Günden.güne
Yitip yok olmaktayım
Benliğimin
Sorgusuz sualleri
Dönüp dururken
Kafamda
Bir ben
Bir gece
Birde kaybettiğim yıldızlarım
YALNIZIM...