Yalnızım-2 Şiiri - Emin Zeybek

Izdıraplı bir ruhun, feryadı gibi acı,
Elem veren sözlerde, günah kadar yalnızım.
Bahtıma düşen ah’ın, bedduası yabancı,
Sitem eden gözlerde, nigah kadar yalnızım.

Notaların hükmüyle, gönlü huzurla dolan,
Cihanı seyre dalıp, kalbi canana varan,
Mızrabı çöpe atıp, hüzün nağmesi çalan,
Teli kırık sazlarda, semah kadar yalnızım.

Gecelerin koynunda, hayallere yakaran,
Bir dilek umuduyla, yıldızlara yalvaran,
Ömür denen yollarda, çilelerle ağaran,
Saçtaki beyazlarda, siyah kadar yalnızım.

Kimsesiz bir dergâhın, kapısında kalınmış,
Gözünden uykuları, haram sayıp alınmış,
Bahara inat edip, güneşleri çalınmış,
Gün doğmayan güzlerde, sabah kadar yalnızım.

Hep dermansız kalsam da, lütfetmem ilacına,
İpek olsa dokunmam, vefasızın saçına,
Sahipsiz kurşun dolu, bir namlunun ucuna,
Baş eğdiğim dizlerde, silah kadar yalnızım.

11 Eylül 2007 01:20
BURSA