Yalnızım Şiiri - İbrahim Demir

O kadar yalnızım ki şimdiler de kalabalıkların içinde.
Hayat yitirmiş pembeliğini,
Toz dumanların arasın da kalmışım.
Haram olmuş hayal kurmalar gözlerime,
ve geleceğim,
bir bilmecenin en bilinmeyenli sorusu olmuş…

Yok işte yalan dünya, elerimi tutacak küçük eller. Yok işte başımı yaslayacağım bir omuz,
dokunulası saçlar.
Yok işte hayat adına şiir yazacağım,
adına sevdamı vereceğim gözler.

Biz mi kadere yanlış yaptık
yoksa kader mi üzerimize yanlışları oynuyor.

Kimi bıraktık bilmem ki yarı yolda,
Yarı yolda bırakılmaktan başka neydi günahımız.
Ugruna gecelerce döktüğümüz gözyaşlarından başka.

Sadakat dedik, gözlerimize mil çektik,
Namus dedik, bir tek ellerine ellerimizi verdik
Kırmızı gülümseyen yanaklarda.

Ve dileğim tanrıdan,
bir gün karşıma hayatı çıkarması.
Sımsıkı sarılıp bu hayata,
dizinde uyumak
ve yıllar sonra,
dizinin dibinde ölmek…..