Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
yalnızdır,hayalleri olmayan insanlar
saklıdır tüm güzellikler
insanın yaşam şeklinde
Hatice, bu ne anlamlı, ne güzel bir söz..
Çok güzel bir şiir. Seni öpüyorum...
ölümle yaşam arası sıkışan duygular hayallerde özgürdür çoğu zaman.
kutlarım hatice hanım güzel şiirdi
ince bulutlarında bana da yerver:)ne güzel bir tanımlama canım ablam:)
Gözlerine yapışıp kaldı
Yumuşak ve dertli aç özlem
Düşüverdi usulca yan tarafa başı
Derin bir sessizlik
Yol alıyordu ince bulutlar
tebriklerimle üstadım yine güzel bir şiir okudum kaleminizden hayalleri olmayanlar yalnızdır yalnızdır hayalleri olmayanlar bazen gecelri hayaller kaçınılmaz dostlar olurlar saygı ve selamlarımla
Gözlerine yapışıp kaldı
Yumuşak ve dertli aç özlem....
güzel şiire tebrikler
Yalnızdır, dedi
Hayalleri olmayan insanlar
Ulaşabilirim
Otururken bütün sevdiklerime
Saklıdır tüm güzellikler
İnsanın yaşam şeklinde
Gözlerine yapışıp kaldı
Yumuşak ve dertli aç özlem
Düşüverdi usulca yan tarafa başı
Derin bir sessizlik
Yol alıyordu ince bulutlar
-----------------
' Derin bir sessizlik'te ' sayfanızdan geçti yolum,
Bu güzel şiirinizi tıkırdatıp içselleştirerek okudum,
Nede güzel yazmışsınız.. şaşırttı, sağım - solum,
Vefalı dostluğunuzu inanınız ki, hiç unutmuyorum.
-----------------
Başarı ve Esenlik Dileklerimle./ Syglr./ n.a./
-----------------
( Espritüel bir yorum olsun diye kafiyeli yazmaya çalıştım ). :)
-----------------
Şair yalnızlığı işlemiş fakat dizeler güzelliklerin kalabalığı ile coşmuş...Kelebekler,başı dumanlığı dağlar ve hayaller...Evet hayaller yalnızlıklarımızın kalabalığıdır...Yalnız insanlar hayal kuramazlar...Hayallerle gerçeklerin dansı hayatın anlamını oluşturur...Şair çok güzel bir konuyu dizelere dökmüş...Çok güzeldi..Kutlarım...Saygılar...
Yalnızdır, dedi
Hayalleri olmayan insanlar
Yüreğiniz yalnız kalmasın ve hayalleriniz hep olsun.Kutlarım Hatice hanım.
Söylenecek ne varki..Hayalleriniz kaybetmessin umarım..Yüreğine sağlık.
'Yalnızdır Hayalleri Olmayanlar'
şiirin sadece başlığı derin bir anlam içeriyor... içeriğine söz söylenemez herhalde... 75 arkadaşın yorumuna yürekten katılıyor seni tebrik ediyorum kardeşim... allah sana ve kalemine güç versin... ömrün uzun olsun
Bu şiir ile ilgili 72 tane yorum bulunmakta