Yalnızdım Soğuktu Şiiri - Zafer Aydaş

karga senfonileriyle girdim
yalnızlık şehrine
kara kaşlı kara gözlü bir trenin
asılaraktan pencerelerine
şimdi sensiz ve kimliksizim
tutuklandım soğuğa
ve bilir misin
bulutların gölgesi düşüyor
ardında seni saklayan dağlara
sızıyorum bu arada hayata iz bırakıyorum
delikanlı sözcüklerle kanatırcasına
ayrılığa

gamzelim kimimsin
kinim değilsin elbet
sen esmer esmer aradığım
ve kapısını son çaldığımsın

şimdi ardımda silinmiş bir hayat
ve kendi kızgınlığına bırakılmış hoyrat var
-rahmetler yağası üzerine-

gözlerin kentimde kaldı
kendim seninle
çürük buraların toprağı
kokusu kopuk işvelerinden
kargaşa oldum şimdi
yoksunum gözlerinden