Yalnızdım Şiiri - İlyas Han Şahin

uzun, beyaz bir harf çizidim az evvel
lavanta kokan kazağımdan çıkan seslerle
oturup kahvaltı ettik
biraz öfkeli, biraz utangaçtık
en umulmadık anda karanlıklar çıkageldiler
buyur ettik!
vakit son kez sevdim dedi
cellat elinden baltasını düşürdü
bir senfoni, ırgat ve rençber yüzlü
durdu çalışırken
lavanta kokan kazağımdan çıkan sesler gittiler
umulmadık karanlıklala
vakit yine esnedi, ve son kez sevdim dedi
cellat mendilini çıkarıp baltasını temizlerken
rençber yüzlü senfoni tekledi
ben onları seyrederken
asil bir cümle ile yanıma dek geldi
umursuz ve hissiz bir bakış fırlattı
ve uzun boylu bir harfi yarısından devirdi
asil cümle o kadar hissizdi ki
ardına dönüp baktı, ve taş kesildi
cellat mendilini temizledi bu sefer
baltasıyla
senfoni artık usanmıştı belli ki
lavanta kokulu kazaktan çıkan sesler
umulmadık karanlıklara karışıp gittiler
karanlıklar vaktin içine gömüldü
vakit son kez yine sevdim diyemeden
senfoninin sesinde kayboldu
asil cümle bir senfoni kurdu yeniden
ve cellat son darbeyi indirdi asil cümleye
boynundan ayrıldı başı
tıpkı uzun boylu harf gibi
cellat temizlediği mendiliyle astı kendini
ve bir tufandır koptu
ben yanıma aldım yaşadıklarımı ve gittim
başka masallara dalmak için...