Yalnızdık Şiiri - Eda Uzunok

Yalnızlık
Volta atar kalp atışlarında

Geri gelişleri
Bir çift terlik bekler
Kapı arkasında
Sabırla

Her yere kolları uzayan bu düzenbaz istasyonlar
Gideni kandırır arkasından gülerek

Her gittiği yere gözyaşı taşır bu vagonlar
İçi hasret kokan naftalinli bavullar
Zavallı,acınası kof yollar
Buram buram yalnızlık kokar

Avuçlarda hıçkırıklar kalır
İç çekişlerinde burukluklar
Her yürek tadar bir gün mutlak tek başınalığı
Yalnızlığa aşinalığı
Bazen kederle bazen umutla bekleyişler
Hıncahınç bir öfkeye döner dilde küfürler
İşte insan o anda kendini terk eder
Kimsesizliğe mahkum eder

İdam sehpasında bekler
Sarı loş ışıklar
Hızla kendisine giden adımları
Aç kurt gibi iştahla

Yalnızlık ümitsizliktir
Ümit en mutlu anadır çocuğu yanında

Kapattım gözlerimi
Gel
Sen geldiğinde yalnızlık gider