Yalnızdı yalnızlığım Şiiri - Hakkı Hakan ...

Az önce atmıştım kendimi
O karanlık merdivenli harabe evden
Bu puslu sokak lambasının
Sönük bakışları altındaki çürük banka

Yüzümde kaynağı belirsiz bir yangının sıcaklığı vardı hala
Oysa bu, yüzüme iğne gibi batan
Kurt havası esintisi ile iliklerime işleyen soğuk eşliğinde
Sanki bir tek beni ıslatan yağmurun altında neyin sıcaklığı idi
Beklide yalnızlığımın dipsiz cehenneminden gerçekliğime vuran
Benliğimin inkarın eşiğinde uçuruma yuvarlamaya çalıştığı
Kabullenemeyişimin çaresiz baskısından kaynaklanan
Kırmızı bakışlı ruh avcısı bir alazmıydı yoksa
Gergin bir zemberek gibi öfkeliydi muzlim tanrıları
Hem daha beş dakika olmuştu yanından ayrılalı

O daracık sokakta senelerdir yürümüyordum ki
Peki öyleyse üzerimdeki bu ölü toprağı kokusu ile
Bedenimdeki seneler birikimi neticesinde toplanabilen
Bu bitkinlikte neyin nesi idi
Ya suratımdaki idealleri uğruna girdiği savaştan
Büyük bir bozguna uğramış olmanın verdiği bu duygusuz bakışlar
Vücudumdaki her bir organın sanki ayrı bir merkezi vardı
Toplu bir kazan kaldırış edası ile benden bağımsız hareket ediyorlardı
Yerdeki su birikintisi bile ihanet ediyordu bakışlarıma
Yeni bir doğuma hazırlanıyordu zihnimin sanrıları
Oysa daha beş dakika olmuştu ondan ayrılalı

Daha evinin penceresinin baktığı
O karanlık sokağın köşesini dönmeden
İçimde hazır kıta bekleyen binlerce ordunun saldırısına uğramıştım sanki
Ve bu emsalsiz işgale direnen sadece kendi haklılığım ışığında
Benimle hem fikir olan zihnimin düş oyunları idi
Attığım her adım biraz daha yalnızlığıma gömülmemin
Ve bu dönüşü imkansız yolda tek başıma kalışımın imzası gibiydi
Vücudum ve aklımın giriştiği bu amansız çelişik savaşın
Küfürleşen nidaları ile beynimin harabe çitlerinden taşıp
İyice zayıflayan direnişimin son kalesinide yıkıyordu
Elimden düşüyordu gizlenen sevda sancıları
Oysa daha beş dakika olmuştu ayrılalı

Yinede gözlerimdeki bu yenik bakışları
Olabildiğince kaçırmaya çalışıyordum kendimden
Gerçeklerin tüm heybeti ile çisil çisil yüzüme yağması
Yuvasına çomak sokulan karıncalar gibi beni çılgına çeviriyor
Şimdi yapayalnız ve savunmasız kalan düşüncelerim
Yüzüme vurulan yalnızlık çığlıklarının ardında
Haklılığıma yandaş olacak bahaneler uyduruyordu
Bütün bunların yanında tüm savunma mekanizmalarım
İnce bir hastalığa yakalanmış gibi azar azar zayıflıyor
Her bir sarsılışta yalnızlığın soğuk nefesini
Olanca çıplaklığıyla tüm bedenimde hissediyordum
İçimde sesleri yankılanıyordu ıssızlığımın
Oysa daha beş dakikasıydı yalnızlığımın

Ve omuzlarıma çöken bu ağırlık
Yalnızlığımı kabullenişimin bir ifadesiydi sanki
O ıssız ve karanlık sokaktan üzerime
Çığlıklar içinde acıma ve hüzün dolu bakışlar saplanıyor
Ruhumdaki son nefer olan o titrek ışıkta
Yalnızlığın karanlığına boyun eğiyordu artık
Üstüne oturduğum bank gibi küf kokuyordum
Üzerine binlerce ok çevrilmiş yavru bir ceylan gibi
Çaresiz ve savunmasızdı hedefteki ruhum

Oysa daha beş dakikasıydı yalnızlığımın
Tüm ihtişamı ile
Yalnızdı yalnızlığım