Yalnızdı Oradaydı (İŞTE BUDUR)

Anlayabilmek ve kavrayabilmek denkleminde
Kurulu bir yaşamdı bu.
Sonra sözler yitirilebilirdi zamanda.
Hani rüzgar çağırabilirdi, kuçaklayabilirdi
Yalnızlığı.
Birden bire belirirken hayaller,
Yokluğun acısını yaşayabilirdi mesela.....
Suskundu yürek gecenin bir yarısında
Yanlızlığı haykırıyordu ses çıkmıyordu.
Oysa yardım istiyordu....
Gülüyordu yinede karanlığın ortasında.
Oradaydı;
Konuşuyordu, gülüyordu bile.
Oysa yoktu;
Orada değildi sanki.
Bir ben anladım o kavramıştı yanlızlığı...
Alışıla gelmiş bir zaman dilimi
Ve
Bir çocuğun Yürürken çıkardığı ayak sesleri
Değilmiydi yaşam...
Sonra sustu,
Hiç konuşmuyordu.
Ama oradaydı.
Ben anlamıştım o kavramıştı
Yanlızlığı.........