Yalnızca Bu Sahnede Şiiri - Ömer Dalman

Nefes alarak hayatta kalmanın
yalnızca bu sahnede geçerli olduğunu biliyordum.
ve bunun tersine
milyonlarca “nefessiz alem” olduğunu da...

O akşam gözlerimi bunu düşünerek kapattım.
Dakika değil, saniye değil
hemen o an, kapalı gözlerim
başka bir aleme doğdu.
henüz yavaşça, sadece başımı çıkartabildim
oranın zemininden.

Büyük bir heyecandı!
Bir teorinin ispatının çocuksu heyecanı...

Bütün vücudumu oraya dahil edemedim
çok ‘başka’ bir şeydi çünkü
cesaret edemedim.
ama keyifle başımı oraya dahil etmiştim bile!
şöyle etrafı süzdüm.
Aklıma
gözlerimi kapatmadan önceki cümlem geldi
daha da heyecanlandım!
o an o alemdeyken başım
ve vücudum buradayken
nefes almıyordum
ama gayet rahattım, gayet mutluydum.

daha fazla uzatmadan
tadında bırakıp
başımı hızla, o sakin alemden buraya
yattığım yatağa geri çektim.

evet
artık ‘yine’ nefes alıyordum
ama sadece ‘burada’
yalnızca bu sahnede...

(Haziran 2006)