yalnızca biri vardı anlayan
sözün esrarını
kavrayan
öylesine gizlerdim kendimi
fark edilmezdi izlerim
siyaha dönüşürdüm ışığın koynunda
bendim karanlıkta gölgesini saklayan
kanla yazılmış
öksüz bir şiirle dönerken köşeleri
pusulara takıldığı kuytuda
çığlıklar atan
ağulu bir şerbetti
gurbete yataklık eden yangın
ah bilseydiniz ne sıcaktı bu yürek!
düşlerin gözbebeği gökyüzü kadar
kocaman
gide gide bitmezdi yollar
kâh kırılır
kâh küser ağlar
gelincik tozunda bir gezgin olur ovada
dizelere düşerdim sararmış bozkırımda
yalnızca biri vardı
mavi boncuk borçlandığım
sinsi tuzağında yabancılaşmanın
kendini terk edip de bana yaklaşan
gölgem olan
ben olan
gerisi yalan!
(14 Nisan 2004)
Naime ErlaçinKayıt Tarihi : 23.4.2004 11:01:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
bu siirini cok sevdimmmm....sevgiyle ...
Teşekkürler hocam...Bir roman sığar bu şiirin içine...Sevgiler
TÜM YORUMLAR (4)