aşkının esaretine pay biçeli sen,
yalnızca bir müebbet yedim ben.
şimdi duvarlar arasında esen,
ne rüzgardan haberdarım, ne geçen günlerden.
bir sürgüne zorla gidiş değil bu defol,
bu, hazin intihara giden en uzun en, kısa yol
sesini duymak bile ümit beslemek yarına,
ellerini düşlemek dönmek gibi yaşama.
sen, hayallerimden gitmedin benim gitmeyeceksin,
ölüm dediğin nedir ki, ölsemde bende bitmeyeceksin.
bilmem hangi yedinin dokuzuydu,
ötelerden beri aradığım bu kuzuydu.
o gözyaşların düşlerimin silemediğim buğusuydu,
bir çağlayanın altında
esaretimin yirmi yıllık tutkusuydu.
kırıyorum bana vurduğun zincirleri,
dağlamıyorum inadına böyle kanayan yaramı.
döndür beni, seni sevmekten döndürübilirsen
seni, seni seviyorum. seni seviyorum.
şimdi dilediğin gibi yaşa senin hayat,
duyma istersen beni,
vur başını yastığa, düşünme yat.
Kayıt Tarihi : 20.5.2006 15:50:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!