Etrafta kimse yok,
Yalnızca ayak izleri.
İçimden gizli bir ağlayış uçtu…
Şimşekler çaktı al, al,
Dağlar titredi!
Gözyaşlarım ve yağmur,
Sel oldu,
Seğirti çağlayana, Ram oldu.
Ayak izleri de kayboldu.
Unutmak istedim,
Çaresizliğimi savurdum rüzgâra…
Kayıt Tarihi : 1.11.2009 16:22:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Şükran Beşışık](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/11/01/yalnizca-ayak-izleri.jpg)
Kendiniz için yaşarsanız
inanın herkes için yaşamış olursunuz.
Sevgilerimle
yüreğinizden kara bulutlar uçup gitsin...
karamsar ve hüzünlü şiiriniz güzeldi...kaleminiz susmasın...
TÜM YORUMLAR (2)