Yalnızca Şiiri - Alper Şirvan

Gece yine sessizce yalnız bir kalbe indi.
Yalnızın kalbindeki yara hayli derindi.

Onu avutan ancak sımsıcak hatıraydı.
Ne olurdu onu da birileri anaydı.

Sahibini arayan el değmemiş bir hüzün,
Kimsesizlik duygusu, kalpte sonu gündüzün.

Kendini yalnızlığın limanına salınca,
Binbir güzel hatıra geri kalan yalnızca.

Yalnızca bir şarkıyı anarken kederinden;
“Kalbim yine üzgün seni andım da derinden…”