Merhametin rüzgarı yetmez bazen
Yalnızlığın bulutlarını dağıtmaya
Ufkun turuncusu geniştir umudun denizinden
Zaman bayılır aydan hüzün damlatmaya
Dalga dalga çekilir teslim bayrakları
Esmekten yorgun düşmüş rüzgarla
Ufukta infilak etmiş güneşin yıldız yıldız parçaları
Ne gösteriyor bu hayat insana karanlıklarla
Güneş için çok geç artık ay için erken
Engin denizlerden daha derin hatıralar
Dalgaların yansıması mı gözlerde biriken
Hep bu kadar karamsar mıydı semalar
Dağlar kadar birikir belalar yürek büzülür
Uçurumlara davet eder gözlerdeki fener
Neden gülmez kimse yalnızken herkes üzülür
Dönüp aynı yere gelse yine kaçmayı dener
Susuz zeytine bak kavrulup durur tepede
Yanıbaşındaki denizin suyuna hasret
Tuzlu suyun kök kurutacağını bilmez de
Onu kalabalığa bakan yalnızlara benzet
Kayıt Tarihi : 9.8.2010 19:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!