Yalnız zamanlarımda doğan bir güneştin günüme,
Alacakaranlığı yokedip, ruhumu ışığa kavuşturan.
Varliğin güzelligini kesfedip onurlandırandın gönlümü,
Kötülüğü uzak tutup, çirkinlikleri alabora eden.
Yüreğimde volkanları patlatan sevgi cığıydın,
Benligime aşkı bir yıldırım gibi saplayan.
Hayallerimi süsleyen yegane şirinlik, güzelliktin,
Hislerimin en derin uçlarına inmiş olan.
Gözleri gözlerime değince hoşlaştırandın ruhumu,
Kalbime giden yolun gözlerden geçtigini bulan.
Onümü açan, ufkumu genişleten bir duygu çemberiydin,
Beni benden alıp uzaklara götüren.
Kayıt Tarihi : 17.10.2002 05:49:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Faruk Aysoy](https://www.antoloji.com/i/siir/2002/10/17/yalniz-zamanlarim.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!