Yalnız Yürek Şiiri - Fatih Dilli

Bu şehrin bir yerlerinde bir adam yaşardı
Uzamış sakalı, yüzünde derin çizgileri vardı
Adını sormayın, zaten kimse bilmezdi
Herkes ona yalnız yürek derdi

Sanırım ne merak edeni nede arayanı vardı
Gece dedimi bir köşeye serdiği kartonunun üstüne yatardı
Görenler dili yok sanırdı
Herkese başını sallayarak selam verirdi
Adını sormayın, zaten kimse bilmezdi
Herkes ona yalnız yürek derdi.

Sabahları herkesten erken uyanırdı
Sanırsınız ki gidecek bir yeri, bir acelesi vardı
Kendisine bir ekmek veren fırının önünde soluğunu alırdı
Kuru bir ekmek onun tek azığıydı
Adını sormayın,zaten kimse bilmezdi
Herkes ona yalnız yürek derdi.

Nereden geldiği, nereye gittiği belli değildi
Kim bilir derdi, tasası ne idi
Bir sabah uyandığında mahalleli
Onu yattığı yerde kalkmamış buluverdi
Kimdi, adı neydi neyin nesiydi kimse çözemedi
Tüm sessizliği gibi sessizce çekip gidiverdi
Adını sormayın, zaten kimse bilmezdi
Herkes ona yalnız yürek derdi
Yalnız yürek yalnız gidiverdi…