Çok pintisin be
Kimseye ne bir tutam sevgi
Ne de bir damla mutluluk veriyorsun
Kendinle o kadar meşgulsün ki
Kendinden başka kimseyi görmüyor gözlerin
Hayatın matematiğidir, verdiğin kadar alabilirsin
Katıldığın kadar varsın yağan yağmurda
O yüzden de hep yolcusun, hep yalnız
Hiçbir şey tatmin etmez seni
Ruhunda bir huzursuzluk
Hep bir arayış içerisindesin...
Belki de kalbin kırık
Hayallerindeki sevgiyi arıyor
Düşlerindeki mutluluğu özlüyorsun
Uzandığın her dal elinde kalıyor
Yüreğin ellerin gibi boş kalıyor
Sonra da oturup bir suçlu arıyorsun yaşadıklarına
Ve başlıyorsun sitem etmeye hayata
Sitemin hayata mı, kendine mi, sende bilmiyorsun...
©
26 Ocak 2025
22:54
Yalnız Yolcu
Kayıt Tarihi : 27.1.2025 03:51:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!