Yalnız Yakalar Ölüm... Şiiri - Ahmet Kurnaz

YAZIK SEVDA SANMIŞIM

Bir gece uykuların terk ettiği gözlerim,
Gözlerini görünce, bakışına kanmışım.
Yüreğimin sesiydi,söylediğim sözlerim
Ben neye inanmışım,hangi aşka yanmışım,
Meğer bu bir hevesmiş,yazık sevda sanmışım.

Boran olur kar yağar,benim karım mevsimsiz,
Bu sevda bir masalmış,bu ayrılık isimsiz,
Gecelerde gördüğüm,bütün düşler resimsiz,
Ben sinemde dertlerin,barındığı hanmışım,
Meğer bu bir hevesmiş,yazık sevda sanmışım.

Her köşede ihanet,her köşede bir çukur,
Zamanın cilvesinden kader yalnızlık dokur.
Bu talihsiz romanı,kim bilir kimler okur,
Maceracı gönlüne, adanan kurbanmışım,
Meğer bu bir hevesmiş,yazık sevda sanmışım.

Sürgün yemiş gönlümle,gönlünde kışlıyordum,
Zaman mekân demeden,hep seni düşlüyordum.
Uyandığım her güne,seninle başlıyordum.
Sensiz bütün günlerden bıkmışım usanmışım,
Meğer bu bir hevesmiş,yazık sevda sanmışım.

Bitti demek kolay da,bitirmek kolay değil,
Ayrılık katlanacak, sıradan olay değil.
Bir ömür sensiz geçmez,sene değil ay değil,
Demek ki senin için,bir nefeslik anmışım
Meğer bu bir hevesmiş,yazık sevda sanmışım.

12.07.2010