Yalnız Ve Issız Kadın Şiiri - Melek Tiryaki

kadının, gönül limanından
sessizce, bir gemi uzaklaşıyor
mendil sallıyor, giden sevdigine
dönsün diye, dua ediyor göz yaşlarıyla
duasına, binlerce kez amin diyerek
yüzünde, kapkara bir hüzün var
terk edilmişligin acısı yer etmiş, yüreginde
gitme beni birakma yalnız, diyemiyor
caresizce, kıvranıyor kadın...

anılara dalıyor kadın, bir başına
gönlü gibi kırık camlı, bir pencere önünde
ince belli bardakta, demli cay elinde
kayboluyor yalnızlıgıyla, anıların icinde
küçücük şeyler, nasılda büyüyor
kocaman oluyor, gözbebeklerinde
başı çok kalabalık, istanbul'un ortasında
kiz kulesi kadar, yalnız ve issiz hissediyor
bırakıp gidilen, terkedilen kadın...

28/11/2014 - 13:35