Yalnız Sokaklar Şiiri - Goncagül Çolak

Şimdilerde karanlık sokakların sessiz diliyim.
Eser durur caddelerime hoyrat rüzgâr.
Savurur yağmur damlalarını evlerin camlarına,
Bir şarkının ezgisi kavuşur kulaklarıma,
Dinler dururum kaldırım taşlarında.

Kuşların meskeni bu sokakların harabe hayalleriyim.
Çöker duvarlarına zifiri bir yalnızlık.
Uzayan gölgelerine toz toprak değer.
Kefene sarılı hayallerin fısıltısı,
Takılır bülbüllerin ezgisine.

Şimdilerde kavgalıyım çıkmaz sokaklarla
Yönünü kaybeden umutlarıma geçit vermez,
Hapseder ebedi mahsenine.
Zamanı durmuş bu salkımlı sokağın gardiyanları
Kapatır gece yarısı tüm ışıkları.

Kendi gölgesine sığınmış bu sokakların adımlarıyım şimdi
Topuklarımda sızlar aşınan yolların çukurları
Düşe kalka yetişir arkamdan feryat figan.
Sessiz bir lambanın titrek nağmeleri,
Yayılır gecenin en bilinmez mavisine.