Tüm gece bilemiştim yalnızlığı sabaha
Şakağımda kan sesi yada damarlarıma
Yapış yapış bulaşan bir uğursuz zonklama.
Sise düşen son umut ,takılıp düşmeyesin
Bırak düştüğü yerde kaldırımlar tüketsin.
Güneşi söndürmeyi düşünsün dursun varsın
İpil ipil teyelli ince bir yağmur yağsın
Kudursa dalda bahar kırlarda rahatlarsın
Yeni aşklara doğru kollarını açarsın
Gökyüzü dar gelir de kabına sığamazsın.
Ayrı telden çalardı bizim şarkılarımız
Hayat umursamaz ki, adam sende... yarımız
İpotekli gelecek hepten yarınlarımız
Kandır dudaklarından sızan değilse ; şarabımız...
Ölürken anladık da severken de yalnızız...
İzmir-Ekim-2022
Ekrem Bozkurt K.
Kayıt Tarihi : 25.8.2023 04:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!