YaLNıZ SeN VaRDıN Şiiri - Oğuz Düzgün

Yalnız sen varsın..
Girdaplaşan akşamların en depremsi fısıltılarında,
Kıvrım kıvrım dolaşırken cinnet haramisi beynimi
Yalnız sen varsın bakışlarımda
Yalnız,yalnız sen varsın ürperten her çığlıkta
Yalnız, yalnız sen vardın..

Korkak yürüyüşlerimde gecenin bağrında
Sinişimde ecelin tırpanından
Bir gök gürlemesi,
Bir yer sarsıntısı gibi
Sonsuzluğun en kuytu köşelerinde
Saklanışımda senin bakışlarından
Kaçışımda senden
Yine sen varsın
Yalnız sen, yalnız sen vardın..

Yürek yürek haykırışımda seni
Aşk aşk kokuşunda çiçekler
Geceyle gülüşünde gökler
Ve karanfil ağlayışında
Ve papatya kayboluşunda
Ve güllerin soluşunda
Ve dokunuşunda yüreğime
Yalnız sen, yalnız sen vardın…

Beynimde koparken kıyamet
Düşünce düşünce tadarken yangınları
Her kaybedişimde yarınları
Yokluğun yok olası anıları
Cellat cellat biçerken ruhumu
Ve kaybetmişken çocukluğumu
Göz yaşlarımın inzivasında
Ta şu Buda’nın Nirvana’sında
Yalnız sen, yalnız sen vardın…

Bu acı da büyüyecek, umutlarım da
Sen de büyüyeceksin
Gömgök olacaksın yüreciğimde
Yarınlarım da büyüyecek, ölümüm de
Susuzluğum da sonsuzlaşacak
Sonsuzlaşacak özgürlüğüm de
Geceyle gülüşünde gökler
Ve karanfil ağlayışında
Kaçışımda senden
Ve dokunuşunda yüreğime
Yalnız sen, yalnız sen vardın…