Yalnız Sen Misin Şiiri - Melahat Çetinkaya

Kaderin ördüğü sevda ağında
Ah edip çırpınan yalnız sen misin
Volkanlar patlarken gönül dağında
Lavlarında yanan yalnız sen misin

Sarıp kundaklara gönül yaranı
Sevgiyle sallayan yalnız sen misin
Zalim felek ile bozup aranı
Şartları zorlayan yalnız sen misin

Hasret boynumuza sarılan yılan
Zehrini soluyan yalnız sen misin
Zaman kılıcını çekince kından
Başını kollayan yalnız sen misin

Hazan döker iken gönül bağında
Rüzgarda savrulan yalnız sen misin
Yolları kar boran umut dağında
Koştukça yorulan yalnız sen misin

Açıp kollarını sonsuz boşlukta
Yokluğa sarılan yalnız sen misin
Severek düştüğün bir sarhoşlukta
Ayılıp darılan yalnız sen misin

Aşkın deryasına dalıp yelkensiz
Afete tutulan yalnız sen misin
Mutluluk düşleri kurup engelsiz
Hüsranla vurulan yalnız sen misin

Kesme umudunu güzel günlerden
Delice özleyen yalnız sen misin
Aşkı dolu dolu yaşamak varken
Sırrını gizleyen yalnız sen misin