Ben yalnız sana susuyorum.
O yüzden gel, herkesin sükutumdan çıkardığı anlamları israf etme.
Nefesin dolaşmayınca yalnızlığımın odalarında,
Kendimi kimsesizliğe çarpıyorum.
Herkesin yorduğu dillerime,
Yükünü taşımakta zorlanan hamal iniltilerini reva görme.
Annemin yaramazlık yapınca sürdüğü biberler gibi,
Uslandıran etkisinden öte sana yüklediğim sevgi.
Bu sevgiyi acının her türlüsüyle eğitme.
O yüzden en çok sana susuyorken,
Gel bizi israf etme.
Bulaşmasın dillerime patavatsızlığın basit cümleleri.
Bir yüzyılı bitir, bin yüzyıl sereyim önüne.
Herkes bir nebze sessizlik asıyorken boynuna,
Ben avaz avaz çığlıklarındayım, eksilen bakışlarına.
Adresin günışığı, çiğ damlası, akşam sefası nazarımda.
‘Şiir’ deyip geçme,
Beni kapı kapı dolaştırıp, daha fazla yorma.
En çok sen farkındasın bu durumun,
Ben yalnız sana susuyorum.
Kayıt Tarihi : 2.5.2020 13:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
