Yalnız Perde. Şiiri - Salih Özgenç

Olanca, yığınsal gücümle
Ve kinimle, nefretimle
Tekme savurdum
Beni bir kaşık su da boğan
Karanlık, sessiz, kaypak yıllara
Verdim yalnızlığımla kol kola
O mekan senin, bu mekan benim
Geceler boyu gezdik
Zifiri karanlıkların gözü döndü
Kıskançlıktan
Elim yalnızlığımız belinde, omzunda
Seviselliğim tüm tınlığıyla tabularda
Sayısız kaldırım taşını
Ana caddeleri, çıkmaz sokakları
Karanlığın katmanlarını saydık
Masaları kirlettik inadına
'Burada da muhabbet olmuş' desinler diye
Bardakları 'tık'lattık
'Yalnızlığınıza' naraları attık
Şarkıların içi boştu
Bomboştu sahneler, solistler
Birbirimizi ısıttık hayallerle
Birbirimizi terlettik
Uçkuru çözdük
Kıçı kırık maziye bakarak
Onca yılın muhasebesini yaptık
Sevgili Songüle hesabı bırakmadan
Alacak hanemiz boşboş
Geleceğin çetelesini tuttuk
Sayfalarca boşluk
Ne ilkbahar da yaşanan
Ne sonbahardan beklenen
Diz dize, göz göze yalnızlığımla
Ne potlar kırdık
Ne seviler yaşattık
Kenarı, köşesi tın, yorgun yüreğime
Sevilerimin beynini uyuşturdum
'Bu böyle olmuyor' diyerek
Sevgimin görkemiyle
Susuz yaz, kar'sız kış
Çiçeksiz bahçe yalnızlığım
Güneşsiz Temmuz,
Yağmursuz Nisan
Vefalı yoldaşım
Canımın dostu
Beni kendine zorunlu kılanım
Suskun tanrılar
Tanrıçam
Kullar
Yollar
Kanıtsızlık diz boyu
Bir boy büyük bana
Perdedeki yalnızlığım
Yitikliğim...