Yalnız Olurlar Şiiri - Zekeriyya Bican

YALNIZ OLURLAR

Ve uzak denizlerde çırpınması bir martının,
Çok uzaklarda görünecek sanarak bir karartının,
Henüz görmediği bir kıtaya azimli bir uçuşudur ki..
Hasretine kilitlenmiş zihninde canhıraş bir abartının..

O yorulsa iner bu engin denizde dinlenmek için,
Güç toplayıp yeniden uçar bir vuslata ulaşmak için,
Kimselere bir şey izah etmeden, uçar yeniden..
Yüklenir kanatlarına bu kez yazgısına direnmek için,

Aslında bir hayal değil bu yolculuklar..
Ne kadar kalabalık olursa olsun peronlar,
Ne denli paralel olursa olsun, bu benzeş ayrılıklar,
Her yolcu çizilen bir ayrı yörüngede yalnız olurlar..

Bir hezeyanla uzak diyarlarda çırpınışı bir insanın..
Bu hezeyan ki; önceden yazılmış bir kadere isyanın,
Aynı yazgı peşinde yoldaş hikayesi bir martıyla insanın
Pişmanlık dolu bir ömürle, rüzgara veriliş iki aşiyanın..

‘Ne işin var bu engin denizlerde’ demek istediysem de,
Acıyıp da, ‘yol uzun dön geriye’ söylemediysem de,
Söylesem.. dönüp dese ki; “ ya sen nereye böyle”..
Cevap vermeden martının gittiği yöne gideceğim..
Ve asla yorgunluk bahanesiyle pes etmeyeceğim...

Zekeriyya BİCAN