Kapkaranlık bir kuyunun içindeyim sanki,
Dipsiz bir kuyu.
Elimi uzatsam soğuk duvarlar,
İçimi ürperten siyah, buz gibi su.
Bir boşluktayım sanki,
Adım adım yaklaşıyor yolun sonu.
Ellerimi uzatıyorum,
Tutacak bir el arıyorum.
Ama yok, herkes terk etmiş,
Tükenmiş birer birer yalancı yüzler,
Sahte gülücükler.
Dost bildiklerim,
Hani nerdesiniz? Tutun elimden,
Çıkarın beni ne olur cehennemden.
Sevmek istiyorum sevemiyorum,
Tükettim sevgilerimi,
Verdim hiç hak etmeyenlere.
Gülmek istiyorum gülemiyorum,
Tükettim gülücüklerimi,
Zoraki gülerek ağlanacak halime.
Bağlanmak istiyorum,
Tutunmak istiyorum,
Pamuk ipliğiyle de olsa,
Vazgeçemediğim zoraki hayata.
Ben artık mutlu olmak istiyorum,
Ne olun yardım edin bana.
Bu boş şişeler hapsetti içine beni,
Vücudum tükendi zehirden.
Bir çıkış yolu arıyorum,
Kurtulmayı istiyorum,
Ama olmuyor,
Çırpındıkça daha çok batıyorum.
Umudum artık tükendi,
Galiba sonum geldi.
Yok mu elimi tutacak biri?
Duyun beni ey insanlar,
Ben yalnız ölmek istemiyorum.
Kayıt Tarihi : 11.11.2007 10:35:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Karanlık bir kuyudan değil ama mengene gibi sıkan dört duvarın arasından, uçurtmanın ipine tutunarak yaşamın güzelliklerine çıkabilmiş, karamsarlıktan kurtulmuş sevgiye koşan sanki uçan bir insan olarak bu paylaşımınıza teşekkür ediyorum.
Sevgi; Uygun ortamı bulduğunda filizlenmeyi bekler, asla tükenmez. Tükenen dost bildiklerimizdir.
Bir nefes ararsın bulamazsın. İşte o zaman yolun sonu görünür. O da bir seraptır.
Yalnızlık temasında karamsarlık kurtulmuş, filizlenmiş sevgi tohumlarının serpiştirildiği dizelerinizi okumak dileğiyle.
Elinize, dilinize, yalnızlığı anlatan, karanlıktan aydınlığa vuran ışığı onu şiir severlere yansıtan başarılı dizelerinize tekrar teşekkürler. Başarılar.
Şiirniz gercekten cok hos her mısrasını okumamla içimde duygu yogunlugu olustu,dilim bir anlıgına sustu ve kendini düşüncelerin sessizligine bıraktı.Paylaşımıınız için sağolun..
TÜM YORUMLAR (2)