Ben bazen kendimden bile yalnız kalıyorum
Ben benliğimde kimsesizliğimde kayıp olurken
Hayatta yok olduğumla kalıyorum
Ben nefessizliğimle kimsesiz kalıp gün geçtikçe yok oluyorum
Ben yaşayamıyorum nefes almak isteyip te alamadıkça boğuluşlarımla çırpınıyorum
Ben yalnızlığımla yalnız kalıyorum
Benliğim beni bıraktı ben benliğim olmadan yaşamaya çalışıyorum
gittiğim bütün hekimler aynı şeyleri söylediler
söz birliği etmişcesine
'aşk hastalığıdır bunun adı
ve çok sarsar insanı bu yaştan sonra'
Devamını Oku
söz birliği etmişcesine
'aşk hastalığıdır bunun adı
ve çok sarsar insanı bu yaştan sonra'
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta