Ben bazen kendimden bile yalnız kalıyorum
Ben benliğimde kimsesizliğimde kayıp olurken
Hayatta yok olduğumla kalıyorum
Ben nefessizliğimle kimsesiz kalıp gün geçtikçe yok oluyorum
Ben yaşayamıyorum nefes almak isteyip te alamadıkça boğuluşlarımla çırpınıyorum
Ben yalnızlığımla yalnız kalıyorum
Benliğim beni bıraktı ben benliğim olmadan yaşamaya çalışıyorum
ilk baxışda vuruldum,
gözlerine baxanda men
başın eyib utananda
utanışına vuruldum men
bezen asta bezen yavaş
Devamını Oku
gözlerine baxanda men
başın eyib utananda
utanışına vuruldum men
bezen asta bezen yavaş
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta