Yalnız Odam Şiiri - Ali Sungur Özkan

Çakmağımla bir ateş çaktım karanlık geceye
Az da olsa aydınlattı yalnız odamı
Hüsrana boğulmuş, feri sönmüş gözlerimden
Bir ışık fışkırdı fezaya doğru ansızın

Seni aradım kuşların pervane olduğu gökyüzünde
Ve seni sordum aceleyle akıp giden geceye
Ve sana koştum yorgun yüreğimle
Takatsiz, yaralı ve derbeder bedenimle

Karanlığa gömülmüş, ışığı az odamdan
Hasrete dair bir acı belirdi bende
O geçmişe ait kareler geçer gider de
İzlemeye ışığım yetmez bu yalnız oda da

Benim gözlerimde, kalbimde sende kaldı
Işığa muhtacım şimdi, çünkü ışığım senin ellerinde
Bak görüyor musun gazı bitmeye başladı çakmağımın
Geceler uzar şimdi yorgun kalemimde…