Doğarken yalnız doğuyorsunuz, hayatta hep yalnızsınız, iyice düşünün bir bakın öyle değil miyiz? Yaş ilerledikçe bunu daha iyi anlıyoruz. Sorusunu yorumlayalım, bakalım ki nasıl bir sonuç ortaya çıkacak...
Yalnızlığı, düşmekle yorumluyorsunuz ama insan doğduğunda yalnızdır. Çünkü bu hayata gelme sebebimiz var. Bu sebep de bir kaç kişi yaşadığı süreçten yargılanmayacak sadece siz kendiniz için yargılanacaksınız.
Nitekim şöyle bir durumda var;
Bir insanın ne kadar çok arkadaşı veya ailesi yanında olsa bile, o kişi bir derdini konuşamadığı, bir arkadaşını yanında bulamadığı zaman, hayata dair bir şeyler yaparken arkasında kimse olmadığı zamanda yalnız birisidir. Bu yalnızlık sadece düşmekle olmuyor.
Ama insanların burada sormuş olduğu durum tamamiyle duygusal, kendini öyle hissediyor, çünkü kişi ilk kendini düşünmelidir. Oysa insanların bazıları hep ilk başkalarını düşünüyor. Allah bize o bedeni verdiği zaman kulum o bedenine eziyet et diye vermiyor. Böyle yaptığımız zaman o bedene ihanet ettiğimiz ortaya çıkıyor.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta