Yalnız mıyız, Değil miyiz?

Doğarken yalnız doğuyorsunuz, hayatta hep yalnızsınız, iyice düşünün bir bakın öyle değil miyiz? Yaş ilerledikçe bunu daha iyi anlıyoruz. Sorusunu yorumlayalım, bakalım ki nasıl bir sonuç ortaya çıkacak...

Yalnızlığı, düşmekle yorumluyorsunuz ama insan doğduğunda yalnızdır. Çünkü bu hayata gelme sebebimiz var. Bu sebep de bir kaç kişi yaşadığı süreçten yargılanmayacak sadece siz kendiniz için yargılanacaksınız.
Nitekim şöyle bir durumda var;
Bir insanın ne kadar çok arkadaşı veya ailesi yanında olsa bile, o kişi bir derdini konuşamadığı, bir arkadaşını yanında bulamadığı zaman, hayata dair bir şeyler yaparken arkasında kimse olmadığı zamanda yalnız birisidir. Bu yalnızlık sadece düşmekle olmuyor.
Ama insanların burada sormuş olduğu durum tamamiyle duygusal, kendini öyle hissediyor, çünkü kişi ilk kendini düşünmelidir. Oysa insanların bazıları hep ilk başkalarını düşünüyor. Allah bize o bedeni verdiği zaman kulum o bedenine eziyet et diye vermiyor. Böyle yaptığımız zaman o bedene ihanet ettiğimiz ortaya çıkıyor.
Evet, insanların bazıları, hayat şartları diyorlar beni bu duruma iten ama unutma ki her insan hata yapabilir...
Aslında gerçek olan bir durum daha var, yalnızlık Allah'a mahsustur.
Şu dünya da aslında yalnız değiliz, Allah hep bizimle fakat siz canlı olarak nefsinize yenik düşerek bunu unutuyorsunuz. Allah'ın yanına sığının bir bakın bakalım yalnız mısınız?
Tabi ki değilsiniz. Biz insanlar bazen ne için bu dünyaya geldiğimizi unutup böyle yazılar yazarak insanların asıl yol göstermek yerine akıllarını karıştırıyoruz. Üste yazdığım yazılar yalnızlığı anlatıyordu ama şimdi biz yalnız değiliz yazıyorum.
Buradaki çelişkiyi göstermek istedim ve bu hayata neden geldiğimizi hatırlatmak istedim.
Oysa insanlar felsefeyi sevmez, eğer felsefe olmasaydı şu an bu yorumu çift düşünme tarzını size yazabilir miydim?
Neyse ecel gelene kadar hayat sizin elinizde, istediğiniz sonucu seçebilme özgürlüğüne sahipsiniz, sınavda başarılar...

AYDIN
17.01.2015 13:54