çocuk sustu
konuşacaktı oysa baharın ışıltısını söyleyecekti arkadaşına
arkadaşı oyuncağını elinden aldı
çocuk ağlamaya başladı
arkadaşı çocuk ağladı diye ağlamaya başladı
çocuğun annesi çocuğa bir tokat attı oyuncağını paylaşmadı diye
çocuğun arkadaşı da bir tokat yedi kendi annesinden
arkadaşına oyuncağını paylaşma fırsatı vermedi diye
oysa ikisi de çocuktu
ikisi aynı anda ağladı aynı anda sustu
şimdi bir arkadaşım olsa
ona günün ışıltısını anlatsam
o oyuncağımı alsa ben ağlasam
sonra o da ben ağladım diye ağlasa
sonra ikimizde tokat yesek
aynı anda ağlayıp aynı anda sussak
inan şu anki yanlızlığım kadar acıtmaz canımı o tokat
şimdi öyle yanlızım öyle yanlızım
oyuncağımı paylaşmadım diye tokat yemeye bile razıyım...
Kayıt Tarihi : 26.1.2011 22:12:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!