YALNIZ MELEK
Askerliğimiz bitmek üzereydi. hiç mektubum gelmemişti. eliza'da bir türlü adresimi bulamamıştı. ama bir gün yemek hanede yeni gelen mektupları okuyan çavuş elindeki mektubu tereddütle okumuş ''eliza'' diyerek bana bakmıştı.
karşımda oturan arkadaşım Ahmet ayağa fırlamış hızlıca gidip mektubu almış benden çok sevinmişti. ben ise eliza beni unutmaz diyerek öyle sevinmiştim ki gitmiş tuvaletlerin birinde gizli gizli dakikalarca ağlamıştım.
ama maalesef elizayı o gün bu gündür hala bulamadım. birçoğu onlar buralardan uzaklara göçtü dediler. bazıları 'da o kız öldü dedi.
belki de bu yüzden hayatım sürgünlerde hasret ve özlem içinde geçti, çünkü elizanın ahını almıştım ve ben hala çok üzgünüm.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta