Yalnız Kuzulara Değil Sırtlanların Üzeri ...

Bunu yapabilenler ise sorumluluğu kuşanmış, hakkı batıldan ayırma yetisine sahip, itikadi, ameli ve ahlaki duruşlarında sapma olmayan insanlardır.
İşte bu tip vakarlı ve onurlu duruş sergileyen kullara ne mutludur. Bu erdemli kullara, takvayı ve hidayeti kuşanmış kullara, sorumluluk bilincine sahip erlere, iyiliği kendisine rehber eylemiş kimselere ve hakikate sevdalı gönüllere has hitap yine Allah’tan gelmiştir. O Rahman’ın has kulları kimlerdir biliyor musunuz?
Onlar ki;
“Yeryüzünde tevazu ve vakar içinde yürürler ve ne zaman kötü niyetli, dar kafalı kimseler kendilerine laf atacak olsa, sadece selâm! Derler.
“Onlar ki;
Gecenin derinliklerinde secdeye vararak ve kıyama durarak, Rablerini anarlar.”
Ve onlar ki;
“Ey Rabbimiz! Cehennem azabını bizden uzaklaştır; çünkü onun çektireceği azap, gerçekten, pek korkunç, pek yaralayıcı olacaktır. Gerçekten, o ne kötü bir yer, o ne kötü bir durak! ” derler.
Ve onlar ki;
“Başkaları için harcadıkları zaman, ne saçıp savururlar, ne de cimrilik yaparlar; bu ikisi arasında her zaman bir orta yol bulunduğunu bilirler.”
Ve onlar ki;
“Allah'la beraber, asla birtakım düzmece tanrılara yalvarıp yakarmazlar ve hukukî bir gerekçe olmadıkça Allah'ın dokunulmaz kıldığı cana kıymazlar ve zina etmezler. Çünkü bilirler ki, bunlardan herhangi birini işleyen kimse, bir kötülüğe bulaşmış olmakla kalmayacaktır.” (Furkan Sur.63-68)
Onlar ki;
“Yalan ve asılsız olandan yana şahadet etmezler. Boş ve anlamsız şeylerle uğraşan kimselere rastladıkları zaman yanlarından vakarla geçip giderler.”
Ve onlar ki,
Kendilerine Rablerinin mesajları hatırlatıldığı zaman, körler(in) ve sağırlar(ın yaptığı) gibi düşünüp anlamadan onların üzerine üşüşmezler.
Ve onlar ki;
“Ey Rabbimiz! Bize göz nuru olacak eşler ve çocuklar bahşet; bizi Sana karşı sorumluluk bilinci taşıyan kimseler için örnek ve öncü yap! ” diye niyaz ederler. (Furkan Sur.72-74)
Kutlu nebi Hz. Muhammed(sav):
“Gel ey Ebu Zer! Birlikte güneşin batışını seyretmeye gidelim.” Diyerek elinden tutmuş ve batan güneşin ardından,
“Güneş nereye gitti ey Ebu Zer? ” dediğinde, Ebu Zer;
“Allah ve Elçisi daha iyi bilir” demiş. Resul ise;
“Güneş Allah’a secde etmeye gitti! ” diye karşılık vererek adeta Ebu Zer’e bir okuma dersi vermiş ve birçoğumuzun dahi fark edemediği bu kozmolojik olayın tahlilini yapma fırsatı sağlamıştır.
Has kul halis davranışlar sergileyen bir kuldur. Has kul özünde ve sözünde halis muhlis olan bir kuldur.
Has kul tıpkı Hz. Muhammed Mustafa (sav) gibi öğreten bir konumda olup Ebu Zerleri sokaklardan toplayandır. Çağın tüm yetimlerine, öksüzlerine, kimsesizlerine itilmiş-kakılmışlarına öğretici olmaktır.
Habeşli siyahî köle Bilal’a, Gıfar Kabilesinden Ebu Zer’e, Fars diyarından Selman’a, Yemen illerinde Veysel’e, Ensar’dan olan Ebu Eyyub’e has bir hayatı öğretmek usta bir öğreticinin işidir.
Has kul tıpkı Ebu Zer gibi her şeyi bir ayet gibi okuyarak “Ben de kayıtsız şartsız teslim oldum âlemlerin Rabbine! ” Ben de güneş gibi olacağım; yalnız kuzuların değil, sırtlanların üzerine de doğacağım, yalnız güllere değil, ısırganlara da yayacağım ışığımı! Diyebilenlerdir.
Has kul has bir kulak sahibi olandır. Tıpkı kardeşini ve eniştesini öldürmeye giden fakat okunan Kuran ayetlerini işittiğinde tir tir titreyerek kendine gelen ve “La ilahe illallah Muhammed Resulullah” diye Mekke sokaklarında haykıran bir Ömer ruhuyla öldürmeye giderken dirilebilenlerdir.
Has kul aydınlığı temsil edebilmek ve “Karanlığın kara yüzlü, kara vicdanlı, kara kalpli, kara katran ruhlu adamları, ben doğduğum zaman, gündüz gelince gece nereye giderse oraya gidecekler! ” diyerek teni cana yoldaş eyleyen, ateşi suya sırdaş eyleyen, hidayeti olmazsa ışığın dahi yolunu şaşırabileceği bir rabbe İbrahim’ce teslim olmaktır.
“Benim Rabbim, dirilten ve öldüren Allah'dır” ve “Benim Rabbim güneşi doğudan getirir, doğurtur.” diyerek kendisini Rahmana adamış olan has kullara selam olsun.
Ey Rahman’ın has kulları!
Yalnız kuzuların değil sırtlanların üzerine de güneş gibi doğmak ancak Allahın has kullarının işidir.
“ Dua ve yönelişiniz O'na olan inancınız için değilse, Rabbim size niçin değer versin ki? ”