Gene o yalnız kumru
Penceremin kenarına kondu.
Suskundu,
Gözlerine kurulmuş hüznü tanıdım bakınca
Söyleyecekleri vardı
Söyleyemedi
Belki de söylememeliydi
Ne önemi vardı
Hüzün yalnız yaşanırdı
Anladım
Yalnız kumru
Sevgiyi umdu
Sevgi yoktu.
Sevgisizlikten korktu
O gün kanat açtı
Yalnızlığına uçtu
Kayıt Tarihi : 31.7.2007 12:09:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!