Yalnız Konak Şiiri - Fatma Doğan

Fatma DOĞAN
YALNIZ KONAK
Yalnız konak;
Bekle bu gece geleceğim yine,
Sırtımı yaslayacağım bahçende ki ulu çınara
Eteklerinde sohbete tutuşacağız hararetli hararetli,
Üşütmesin diye yalnızlığın keskin soğuğu, muhabbet tüttüreceğiz seninle
Koyu koyu sohbetler demleyeceğiz çayımızla bir
Sen anlatacaksın, ben dinleyeceğim söz sana
Kimleri taşıdığını sırtında yük gibi, soğuk mermerlerin ayazında
Kimleri misafir ettiğini kalbinin sıcacık odalarında
Hepsini dinleyeceğim,
Kim bilir ne zamandır böyle yalnızlığın dibine düştün ben gibi
Ne zamandır dalıp dalıp gidiyor ıssız gözlerin, uzaklara
Gidenlerinin ardından boynu bükük ,
el sallaya salaya kahır mı bıraktın ben gibi zamana,
Seni en iyi ben anlarım
Ondan mı mahzun bakıyor gözlerin gönül pencerenden
Ağlaya ağlaya mı biriktirdin sahilindeki denizi
Belin neden bu kadar bükük,
Yaşlılıktan mı yoksa yalnızlık mı çöktü omuzlarına ,
Bunu en iyi ben bilirim
Doğrul biraz az daha devrilip kalacaksın olduğun yerde
Bekle bu gece gelip yatacağım dizlerine,
Saçlarına dökülen yıldızları toplayacağım çatıya çıkıp ellerimle
Getirip konduracağım gözlerinin fenerine feri canlansın diye
Sen ağlama yeter ki
Sen ağladıkça gemiler geçiyor gözlerinin sahilinden Peşi sıra
göz yaşını silmek için uğraşma
ben teselli edeceğim seni,
tek sen değilsin ki terkedilen
Bak yalnızlar rıhtımına nasıl dizilmiş tesbih tanesi gibi sıra sıra
Üzülme Bekle bu gece gelip onaracağım
Kırık kalbinin, kapında, pencerende açtığı yaraları
Kovalayacağım çatına yuvalanan ne kadar baykuş varsa
Güvercinler uçuracağım balkonlarından,
onlar dönüp dönüp sana gelecekler yine
Senin başına konacaklar papatya tacı gibi
Sen Sevin diye en sevdiğin güllerden alacağım sana
Tutuşturacağım eline vazoya koyup
Belki kulağına takarsın en nadide olanını
Şöyle birde bembeyaz boyalı güzel bir elbise
Yemyeşil çimenler sereceğim ayaklarının altına
Hadi gül biraz umutlan,
Yeşert gözlerinde baharın habercisi çağlaları erikleri
Kalk giyin süslen tak takıştır, hanımelleri tak boynuna
Çek içine denizin tuzunu, dağılsın başındaki duman
Bekle bu gece geleceğim elimde bir demlik çayla
Mehtapla dertleşelim balkonundan iki dost iki yaren gibi
Sen sofrayı kur donat bahçendeki yemişlerle Allah ne verdiyse
Açık tut kapılarını ben her gece geleceğim
Söndürme yeter ki kalbinin fenerini
Söndürme yeter ki gözünün ferini
Sen dik dur eğme başını meydan oku zamana
Sen durdukça ben de geleceğim.
İki yalnız dertleşeceğiz böyle her gece
(FATMA DOĞAN 3EKİM 2024/TURHAL)