Yalnız Kent Şiiri - Nasıf Acar

Yüzünün güleçliğinde,
Gürültüsüz bir yaşamın,
Tadını çıkarmalısın.
Gözü sürmeli...
Bu küçük yalnız kent,
Sonbahar yalnızlığını yaşıyor.
Şimdilerde, bizim gibi....
Etrafımız,
Eski yaşanmışlıklarla dolu...
Eski anılarla kuşatılmış,
Birdenbire,
İçimde yanıp duran lamba,
Kararıveriyor...
Ortalık zifiri...
Bir kaçıştı bu suskunluk sen de,
Bakışlarındaki,
Ürküntüyü örtemiyorum,
Ne yapsam da...
Oysa,
Sarı yaza,
Daha on beş gün var.
Boynumuza,
Urgan gibi,
Hüzün ipliklerini dolama....