Yalnız Kalırsın Şiiri - Hüseyin Celep

Koştururken işte, fark edemezsin
Sen de bir gün gelir, yalnız kalırsın
Heyecanla bekler, iple çekersin
Emeklilik dolar, yalnız kalırsın

Meslek hayatında, görüştüklerin
İşten ayrılınca, yok olur gün gün
Kendi iç dünyana, olursun sürgün
Ömür böyle sürer, yalnız kalırsın

Eşin dostun gelmez, olur ardından
Başka şehirlere, göçer yurdundan
Kimi vefat eder, türlü derdinden
İhtiyarlık çöker, yalnız kalırsın

Ayrılırlar evden, birer ikişer
Çocukların kendi, derdine düşer
Yemekler evde tek, kişilik pişer
Sofran seni iter, yalnız kalırsın

Gönlüne ıssızlık ‘ ve hasret dolar
Komşuların kendi, işine dalar
Evinde sessizlik, kapını çalar
Evlatların gider, yalnız kalırsın

Ankara / 2014