Bir ıstırap yalnızlık
Dinmek bilmez acısı.
Eksilmeden hep artar
Çekilmeyen sancısı.
Kül bassanda yarana
İçin için hep kanar.
Hâlinden hiç anlamaz
Ne yatak,ne taş duvar.
Gözyaşları içinde
Sürüp gider şu ömrün.
Ne şarkıyla,ne sazla
Teselli olmaz gönlün.
Artık son bulsun dersin
Yalnızlığın bu zulmü
Pervazsızca beklersin
Gelsin diye ölümü
Erman Ulusoy
Kırklareli
Kayıt Tarihi : 30.11.2007 18:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!