Yalnız Kalem Şiiri - Altuğ Günaltılı

İki ben tanıdım bunca geçen zamanda.
Biri olduğum ben, biri sende doğduğum.
Yazmayan kalemdim bırakılan masada.
Ellerinde aşk mürekkebimi bulduğum.

Öyle soğuk öyle ıssızdı ki bedenim.
Üşüyordum bu yalnızlığın mateminde.
Buruk kalbimle beklerken seni güneşim,
Doğuşunla ısındım tuttuğun elinde.

En güzel şiirleri yazıyorum şimdi.
Değersiz bırakılmış bomboş sayfalara.
Zarafetim diye tarif ederken seni,
Tacı oluyorsun şiirlerin başına.

#AltuğGünaltılıŞiirleri