Yalnız Kaldım Şiiri - İsmail Küpçü

YALNIZ KALDIM

Yalnızlık sardı benim her yanımı
Yakaladı bırakmadı yakamı
Aldı benden götürdü varlığımı
Zeri sen gideli ben yalnız kaldım

Yalnızlık iliklerime işledi
Tüm sıkıntılar üstüme yüklendi
Ezildim altında belim büküldü
Zeri sen gideli ben yalnız kaldım

Çocuklar şimdiden unutur oldu
Herkes kendi evin yolunu tuttu
Senin gidişinle her şey son buldu
Zeri sen gideli ben yalnız kaldım

Evimin yolu bilinmiyor artık
Halimi kimseler sormuyor artık
Kapımın zili çalınmıyor artık
Zeri sen gideli ben yalnız kaldım

İçim doldu, yüreğim kan ağlıyor
Dünya hayatı bana dar geliyor
Can sıkıntısı ruhumu boğuyor
Zeri sen gideli ben yalnız kaldım

Bütün zamanımı sardı bir hüzün
Kurumaz oldu yaştan, benim gözüm
Soldu benzim, gülemez oldu yüzüm
Zeri sen gideli ben yalnız kaldım

Resmini astım belki beni karşılar
Baktıkça gözümden akıyor yaşlar
Çekildiler benden oğul, kardaşlar
Zeri sen gideli ben yalnız kaldım

Misafirler eve gelmez oldular
Eski ikramlar yapılmaz oldular
Davete icabet olmaz oldular
Zeri sen gideli ben yalnız kaldım

Boğazımdan hıçkırıklar gitmiyor
Sensiz, üzüntüsüz günüm olmuyor
Hüzünler tüm benliğimi sarıyor
Zeri sen gideli ben yalnız kaldım

Yalnızlık kalınınca bilinirmiş
Nede çekilmez bir vaziyet imiş
İnsanın dünyası kararır imiş
Zeri sen gideli ben yalnız kaldım

12.03.2006